ਜਲੰਧਰ, 23 ਅਗਸਤ 2015
ਅਜੋਕੀ
ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਇੱਕੀਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਮੂਰਖਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਬਹੁਤ ਘਟ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ।
ਪਰ ਜੇ ਬਾਕੀ ਧਰਤੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਵੀ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਭਾਰਤ, ਸਣੇ
ਪੰਜਾਬ, ਮੂਰਖ ਲਾਣੇ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਪਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਲਾਣੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮੂਰਖਤਾ ਤੇ ਬੜਾ ਹੰਕਾਰ
ਵੀ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਕੋਰਾ ਝੂਠ ਹੈ, ਪਰ ਇਸ ਲਾਣੇ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਗੱਜ ਵੱਜ ਕੇ
ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ ਹਿੰਦੂ ਦੇਸ਼ ਹੈ। ਕਦੀ-ਕਦੀ ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਕਹਿ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਿੰਦੂ
ਇੱਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਹੈ, ਧਰਮ ਨਹੀਂ। ਉਪਰੋਕਤ ਤਿੰਨਾਂ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਵਾਰਸਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਰਖ ਦੇ
ਅੱਡ-ਅੱਡ ਦਾਅਵੇ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਹਿੰਦੂ ਦੀ ਸੋਝੀ ਆਰੀਆ ਨਸਲ 'ਚੋਂ ਬ੍ਰਾਹਮਣਵਾਦੀ ਮਨੂੰ ਅਤੇ
ਚਾਣਕੀਆ ਹੁਰਾਂ ਨੇ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਕੀਤੀ ਕਿ 'ਵਰਣ ਆਸ਼ਰਮ ਪਰਮੋ ਧਰਮਾ' ਅਤੇ 'ਰਾਜ ਕਰਨ ਲਈ
ਵਿਰੋਧੀਆ ਨੂੰ ਪਲੋਸੋ, ਖ੍ਰੀਦੋ, ਫੁਟ ਪਾਓ ਅਤੇ ਵੱਸ ਕਰਨ ਲਈ ਸਿਖਰ ਤੇ ਡੰਡਾ ਵਰਤਣਾ ਯੋਗ
ਹੈ'। 15 ਅਗਸਤ 1947 ਮਗਰੋਂ (ਬ੍ਰਾਹਮਣ) ਪੰਡਿਤ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣ
ਤਾਈਂ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਤੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣ-ਬਾਣੀਆ ਨੇ ਇਹੀ ਕਰੜਾ ਪੈਂਤੜਾ ਲਿਆ ਤੇ ਨਿਭਾਇਆ, ਇਹ ਸਿੱਧ
ਕਰਨ ਲਈ ਕਿ ਭਾਰਤ ਹਿੰਦੂ ਦੇਸ਼ ਹੈ।
ਉਧਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਡਟ ਕੇ
ਇਸਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦਿਆਂ ਇਹ ਦਾਅਵਾ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਉਪਜ ਅਤੇ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ
ਕੇਵਲ ਵਾਸੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਮਾਲਕੀ 'ਚ ਹਿੱਸੇਦਾਰ ਹਨ। ਉਪਜ (ਨਨਕਾਣਾ ਸਾਹਿਬ)
ਦੇ ਪੱਖੋਂ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਸਭ ਨਾਲੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਬਾਕੀ ਦੋਵੇਂ ਭਾਈਚਾਰੇ
ਆਰੀਆ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਿਦੇਸ਼ੀ ਉਪਜ ਹਨ।
ਚਾਰ ਵਰਨਾਂ 'ਚੋਂ ਮੁਖੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦਾ
ਦਾਅਵਾ ਹੈ ਕਿ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਅਤੇ ਸਮੁੱਚੀ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਜਨਮਦਾਤਾ ਉਹ ਨੇ, ਜੋ ਉਹਨੇ ਦੱਸੇ ਤੇ
ਜੋ ਉਹ ਅੱਗੋਂ ਦੱਸੇਗਾ। ਇਸਲਾਮ ਦੀ ਉਪਜ ਤਾਂ
ਕੁਰਾਨ-ਸ਼ਰੀਫ ਦੇ ਦਾਤਾ ਮੁਹੰਮਦ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਦੂਤ ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ।
ਪਰ ਗੁਰੂ-ਗ੍ਰੰਥ-ਸਾਹਿਬ ਮਹਾਨ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ
ਲਿਖਵਾਇਆ। ਜਿਸ ਵਿਚ ਵਿਚਾਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਦੇ
ਅਨੇਕ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਧਰਮਾਂ ਤੇ ਨਸਲਾਂ ਦੇ ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੇ। ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ
ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਗਿਆਨ ਦਾ 'ਇਨਸਾਈਕਲੋਪੀਡੀਆ' ਵੀ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਹਿੰਦੂਵਾਦੀ
ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਵਿੱਚ ਬੇਜਾਨ ਮੂਰਤੀਆਂ ਦੀ ਪੂਜਾ, ਦੇਵੀ ਦੇਵਤਿਆਂ, ਅੰਧ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ੀ ਕਰਮਕਾਂਡਾਂ
ਅਤੇ ਕਰਾਮਾਤਾਂ ਦੀ ਮਾਨਤਾ ਅਟੱਲ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਿੱਖੀ ਕੇਵਲ ਤੇ ਕੇਵਲ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਆਪੇ
ਉਪਜੇ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਕੀਤੇ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਨੂੰ ਮੰਨਦੀ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਗੁਰੂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ
ਮਨੁੱਖ ਹੀ ਮੰਨਦੇ ਹਨ। ਸਿਖਰ ਤੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਤੇ ਸਮਾਂ ਮੁਕਤ ਕੁਦਰਤ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਉਪਜ
ਸਣੇ ਮਨੁੱਖ ਦੇ, ਨੂੰ ਵਿਕਾਸਮਈ ਵਰਤਾਰਾ ਦੱਸ ਕੇ ਇਸਦੇ ਹੁਕਮ ਅਨੁਸਾਰ ਚੱਲਣ ਦਾ ਰਾਹ
ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ।
ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ
ਰਾਮ, ਰਹੀਮ, ਪਰਾਣ, ਕੁਰਾਣ, ਵੇਦ, ਸਾਸ਼ਤਰ, ਸਿਮ੍ਰਤੀਆਂ, ਸ਼ਿਵਾ, ਬਰਮਾ, ਵਿਸ਼ਨੂੰ, ਮਹੇਸ਼,
ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ, ਸੁਖਦੇਵ, ਵਿਆਸ, ਰਮਾਇਣ, ਮਹਾਂਭਾਰਤ ਆਦਿ ਨੂੰ। ਇਸ 'ਧਰਮ ਨਿਰਪੇਖ'
ਸੋਚ ਦਾ ਮੁੱਢ ਬੱਧਾ ਸੀ ਸਿੱਖੀ ਦੇ ਜਨਮਦਾਤਾ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਤੋਂ
ਛੁੱਟ ਜਿਸਨੂੰ ਵਡਿਆਇਆ ਸੀ ਸ੍ਰੀ ਰਬਿੰਦਰ ਨਾਥ ਟੈਗੋਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈਆਂ ਨੇ। ਪਰ ਸਮੁੱਚੇ
ਭਾਰਤ ਅੰਦਰ ਹੁਣ ਧਾਰਮਿਕ, ਨਸਲੀ, ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਵੰਡੀਆਂ ਕਾਰਨ ਆਪਸੀ ਝਗੜੇ ਅਤੇ
ਕਤਲੇਆਮ ਸਿਖਰਾਂ ਛੋਹ ਗਏ ਤੇ ਛੋਹ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਿੱਖਾਂ, ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ, ਆਦਿਵਾਸੀਆਂ, ਦਲਿਤਾਂ
ਆਦਿ ਦੇ ਕਤਲੇਆਮ ਤਾਂ ਸਿਖਰਾਂ ਛੋਹ ਗਏ ਹਨ। ਹਿੰਦੂਤਵੀ ਤਾਂ ਹੁਣ ਡੰਡੇ ਰਾਹੀਂ ਇਹ ਵੀ
ਮਨਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇੱਥੋਂ ਦਾ ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੀ ਜੱਦੀ ਪੁਸ਼ਤੀ ਬੋਲੀ ਬੋਲਣ ਦੀ ਥਾਂ
ਹਿੰਦੀ ਬੋਲੇ। ਬੋਲੋ ਲੱਖ ਲਾਹਣਤ।
ਇਹ ਸੀ ਪਿਛੋਕੜ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਕੱਲ੍ਹ ਰਾਤ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇ 'ਸੁਰੱਖਿਆ
ਸਲਾਹਕਾਰਾਂ' ਦੀ ਰੂਸ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਊਫਾ ਵਿੱਚ, ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀਆਂ ਵਲੋਂ
ਮਿੱਥੀ ਗਈ ਮੀਟਿੰਗ, ਭੰਗ ਹੋ ਗਈ। ਭਾਰਤ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਹੈ ਕਿ ਕਸ਼ਮੀਰ ਉਸਦੀ ਮਾਲਕੀ ਹੈ ਅਤੇ
ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨਾਲ ਇਸ ਮਸਲੇ ਤੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ। ਹਾਂ 'ਅੱਤਵਾਦ' ਦੇ ਮਸਲ ਤੇ ਉਹ
ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੈ। ਪਰ ਭਾਰਤੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣ-ਬਾਣੀਏ ਹਾਕਮਾਂ ਨੂੰ ਰਤੀ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ
ਕਿ 15 ਅਗਸਤ 1947 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣ ਤਾਈਂ ਇਹਨਾਂ ਜੋ ਲੱਖਾਂ ਭਾਰਤੀ ਮਾਰੇ, ਕੀ ਉਹ 'ਸੱਤਵਾਦੀ'
ਕਾਰਾ ਸੀ? ਪੁਰਾਣੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਵੰਡ, ਫਿਰਕੂ ਫਸਾਦ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਤੇ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਨਾਲ ਲੜਾਈਆਂ,
ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦੇ ਧਾਰਮਿਕ ਅਸਥਾਨ ਸਾੜਨੇ ਤੇ ਢਾਉਣੇ, ਕਿਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆਵਾਂ ਦੇ ਰਾਹ
ਪਾਉਣਾ, ਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਖਵਾਲੇ ਤੇ ਸਿਰ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਫੌਜੀਆਂ ਨੂੰ ਬਣਦੀ ਮਿਹਨਤ ਵੀ ਨਾ ਦੇਣੀ,
ਵਿੱਦਿਆ ਉਹ ਪੜ੍ਹਾਉਣੀ ਜੋ ਅੱਜ ਦੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਸਿਖਰ ਦੀ ਮੂਰਖਤਾ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਰੋਗਾਂ
ਦੇ ਪੀੜਤ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਬਣਦੀ ਡਾਕਟਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਵੀ ਨਾ ਦੇਣੀ, ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਜੀ ਦੀ
ਸ਼ਹੀਦੀ ਨੂੰ ਅੱਖੋਂ ਪਰੋਖਾ ਕਰਕੇ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ, ਵਸਤੂਆਂ ਦੀ
ਖ੍ਰੀਦ ਫਰੋਖਤ ਅਤੇ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਨੂੰ ਬਾਣੀਆਵਾਦੀ ਠੱਗੀ ਦੇ ਟੀਕੇ, ਬਲਾਤਕਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਉਚੱਕਿਆਂ
ਦੀ ਜੈ-ਜੈ ਕਾਰ, ਗਰੀਬਾਂ ਅਤੇ ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਦੀ ਭਰਮਾਰ, ਇਹ ਇੱਕ ਝਲਕ ਹੈ ਹਿੰਦੂਤਵੀਓ
ਤੁਹਾਡੇ ਰਾਜ ਪ੍ਰਬੰਧ ਦੀ।
ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਵੱਲੋਂ ਵਿਗਿਆਨਿਕ
ਖੋਜ ਸਦਕਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੇਧ ਰਾਹੀਂ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਸਿਖਰਲਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਤਾਂ ਹੈ 'ਸਰਬਤ ਦਾ ਭਲਾ'।
ਸਿੱਖ ਏਸੇ ਸੇਧ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਅਥਾਹ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਕਰਦੇ ਆਏ ਨੇ ਅਤੇ ਅੱਗੋਂ ਵੀ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਗੇ।
ਸਿੱਖਾਂ ਲਈ ਸਮੁੱਚੀ ਧਰਤੀ
'ਤੇ ਵਸਦੇ ਲਗਭਗ 750 ਕਰੋੜ ਮਨੁੱਖ ਇੱਕ ਸਮਾਨ ਤੇ ਇੱਕ ਭਾਈਚਾਰਾ
ਹੈ। ਸਿੱਖ ਕਦੀ ਵੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਬਾਣੀਆ ਦਾ ਆਪ ਹੁਦਰਾਪਣ, ਲੁੱਟ-ਖਸੁੱਟ, ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਤੇ
ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਨਹੀਂ ਚੱਲਣ ਦੇਵੇਗਾ।