ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਚਰਨੀ ਲਾਇਆ ॥ ਹਰਿ ਸੰਗਿ ਸਹਾਈ ਪਾਇਆ ॥ ਜਹ ਜਾਈਐ ਤਹਾ ਸੁਹੇਲੇ ॥ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭਿ ਮੇਲੇ ॥੧॥ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹੁ ਸਦਾ ਸੁਭਾਈ ॥ ਮਨ ਚਿੰਦੇ ਸਗਲੇ ਫਲ ਪਾਵਹੁ ਜੀਅ ਕੈ ਸੰਗਿ ਸਹਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਨਾਰਾਇਣ ਪ੍ਰਾਣ ਅਧਾਰਾ ॥ ਹਮ ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਰੇਨਾਰਾ ॥ ਪਤਿਤ ਪੁਨੀਤ ਕਰਿ ਲੀਨੇ ॥ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਹਰਿ ਜਸੁ ਦੀਨੇ ॥੨॥ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਕਰੇ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਾ ॥ ਸਦ ਜੀਅ ਸੰਗਿ ਰਖਵਾਲਾ ॥ ਹਰਿ ਦਿਨੁ ਰੈਨਿ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਈਐ ॥ ਬਹੁੜਿ ਨ ਜੋਨੀ ਪਾਈਐ ॥੩॥ ਜਿਸੁ ਦੇਵੈ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥ ਹਰਿ ਰਸੁ ਤਿਨ ਹੀ ਜਾਤਾ ॥ ਜਮਕੰਕਰੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਇਆ ॥ ਸੁਖੁ ਨਾਨਕ ਸਰਣੀ ਪਾਇਆ ॥੪॥੯॥੫੯॥ {ਪੰਨਾ 623} ਸਬਦ ਦਾ ਗਾਇਨ ਅਤੇ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ।

ਇਸ ਗੁਰਮਤਿ ਸਮਾਗਮ 'ਚ ਗਿਆਨੀ ਰਣਜੋਧ ਸਿੰਘ ਨੇ ਵੀ ਗੁਰਮਤਿ ਕਥਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਅਤੇ ਕੂੜ ਗ੍ਰੰਥ - ਬਚਿੱਤਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥ ਨੂੰ ਨਕਾਰਨ ਦਾ ਹੋਕਾ ਦਿੱਤਾ।

ਸ. ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਗੁਰਮਤਿ ਸਮਾਗਮ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਸਭ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਕਿੰਨੀ ਅਜੀਬ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਹਜ਼ੂਰੀ 'ਚ ਬੈਠ ਕੇ ਅਸੀਂ ਭਗੌਤੀ ਨੂੰ ਸਿਮਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਅਰਦਾਸ 'ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਇਹ ਪੰਕਤੀਆਂ ਅਖੌਤੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ 'ਚੋਂ ਹਨ, ਜਿਸਦਾ ਸਿਰਲੇਖ "ਵਾਰ ਦੁਰਗਾ ਕੀ" ਤੋਂ ਬਦਲ ਕੇ "ਵਾਰ ਸ੍ਰੀ ਭਗੌਤੀ ਜੀ ਕੀ" ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਕਿਵੇਂ ਅਤੇ ਕਿਉਂ? ਇਹ ਭਗੌਤੀ, ਅਕਾਲਪੁਰਖ ਨਹੀਂ, ਭਗੌਤੀ ਭਗਵਤੀ ਦੇਵੀ ਹੈ ਜੋ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੀ ਤਾਂ ਪੂਜਨੀਕ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਸਿੱਖਾਂ ਲਈ ਨਹੀਂ। ਸੋ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਨਾਲ ਫੈਸਲਾ ਲੈ ਕੇ, ਅਰਦਾਸ ਭਗੌਤੀ ਦੇ ਸਨਮੁੱਖ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਅਕਾਲਪੁਰਖ ਅੱਗੇ ਕਰੀਏ। ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਅਸੀਂ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਅਰਦਾਸ 'ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਦੇ? ਆਓ, ਹੰਭਲਾ ਮਾਰੀਏ ਅਤੇ ਇਸ ਭਗੌਤੀ ਨੂੰ, ਅਖੌਤੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਨੂੰ, ਸਿੱਖੀ ਦੇ ਵਿਹੜੇ 'ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕਰੀਏ।

ਇਸ ਉਪਰੰਤ ਪ੍ਰੋ. ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਵੀ ਸ. ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਦੇ ਵੀਚਾਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਭਗੌਤੀ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ 'ਤੇ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੱਤੀ।