ਰੋਜ ਹੁੰਦੇ ਏਦਾਂ ਦੇ ਪਾਠਾਂ ਦੇ, ਸੁਣੋ ਸੁਣਾਵਾਂ ਜਰਾ ਖੁੱਲ ਕੇ ਹਾਲ ਭਾਈ ।
ਸੁੱਖ ਸੁੱਖੀ ਸੀ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਕੋਈ, ਸੌਦੇਬਾਜੀ ਕਰ ਗੁਰੂ ਦੇ ਨਾਲ ਭਾਈ ।

ਮਨਸ਼ਾ ਹੋਈ ਪੂਰੀ, ਘਰੇ ਅਨੰਦ ਹੋਇਆ, ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ ਹੋਏ ਖੂਬ ਨਿਹਾਲ ਭਾਈ ।
ਉਸੇ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਘਰੇ ਅਖੰਡ ਪਾਠ ਰੱਖਵਾਇਆ, ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਰਲਕੇ ਨਾਲ ਭਾਈ ।

ਲਿਆਕੇ ਘਰ “ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਜੀ” ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕੀਤਾ, ਲਿਆ ਹੁਕਮ ਚੁੱਕ ਰੁਮਾਲ ਭਾਈ ।
ਕੁੰਭ ਨਾਰੀਅਲ ਤੇ ਨਾਲ ਜੋਤ ਚਲਦੀ, ਬ੍ਰਾਹਮਣੀ ਕਰਮ ਵੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਨਾਲ ਭਾਈ ।

'ਮਰਿਯਾਦਾ' ਛਿੱਕੇ ਟੰਗੀ ਪੰਥ ਵਾਲੀ, ਕੀਤਾ ਹੋਰ ਦਾ ਹੋਰ ਕਮਾਲ ਭਾਈ ।
ਪੰਜ ਪਾਉੜੀਆਂ “ਜਪੁ” ਦੀਆਂ ਪੜ੍ਹਣ ਪਿੱਛੋਂ, ਵਰਤਾਇਆ ਗਿਆ ਏ ਕੜਾਹ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਭਾਈ ।

ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਲੈ ਉੱਠ ਇਉਂ ਬਾਹਰ ਭੱਜੇ, ਛੁੱਟੀ ਸਮੇਂ ਜਿਉਂ ਸਕੁਲੋਂ ਜੁਆਕ ਭਾਈ ।
ਅੰਦਰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦਾ ਪ੍ਰਵਾਹ ਚੱਲੇ, ਬਾਹਰ ਦੁਨੀਆਦਾਰੀ ਦੀ ਗੱਲਬਾਤ ਭਾਈ ।

ਟੀ.ਵੀ ਦੁਆਲੇ ਬੈਠਾ ਸਾਰਾ ਟੱਬਰ, ਕਿਸੇ ਸੁਣੀ ਨਾ ਗੁਰੂ ਦੀ ਬਾਤ ਭਾਈ ।
ਸਭ ਤੋਂ ਬਜੁਰਗ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਘਰ ‘ਚੋਂ’, ਸੇਵਾ ਕਰ ਬਾਬਾ ਹੋਰ ਕੰਮਾਂ ਤੋ ਤੂੰ ਆਜਾਦ ਭਾਈ ।

ਝੱਟ ਚਾਹ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਲਾ ਉਠਾ ਲੈ ਗਏ, ਪਾਠੀ ਕਰੀ ਜਾਏ ਇੱਕਲਾ ਪਾਠ ਭਾਈ ।
ਦਿਨ ਲੰਘ ਗਿਆ ਸਾਰਾ ਰੁਝੇਂਵਿਆਂ ‘ਚ’, ਉਂਤੋ ਆ ਗਈ ਏ ਸੁਹਾਨੀ ਰਾਤ ਭਾਈ ।

ਸੌ ਗਏ ਬਾਬੇ ਦੇ ਲਾਗੇ ਪਾ ਘੇਰਾ, ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਘੁਰਾੜਿਆਂ ਦੀ ਬਰਸਾਤ ਭਾਈ ।
'ਸ਼ਬਦ-ਗੁਰੂ' ਰਿਹਾ ਮਾਰ ਵਾਜਾਂ, ਪਰ ਸੌਂ ਕੇ ਦਿੱਤੀ ਏ ਰਾਤ ਗੁਜਾਰ ਭਾਈ ।

ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਦੀ ਅਰਦਾਸ ਸਮੇਂ, ਮਸਾਂ ਹਜੂਰੀ ‘ਚ ਆਇਆ ਪਰਿਵਾਰ ਭਾਈ ।
ਰੋਟੀ ਟੁੱਕ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਦਿਨ ਲੰਘਿਆ, ਭੋਰਾ ਆਇਆ ਨਾ ਗੁਰੂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਭਾਈ ।

ਸਕੀਮਾਂ ਪਰਿਵਾਰ ਘੜੇ ਪ੍ਰਾਹੁਣਿਆਂ ਲਈ, ‘ਰਹੇ ਨਾ ਕਸਰ’, ਇਹ ਹੈ ਨੱਕ ਦਾ ਸਵਾਲ ਭਾਈ ।
ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਵੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਆਣ ਪਹੁੰਚੇ, ਸੱਦਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਭਾਈ ।

ਰੌਲਾ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਵੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਫੈਕਟਰੀ ਦਾ ਇੰਜਣ ਚਲਦੈ ਮਾਰੋ ਮਾਰ ਭਾਈ ।
ਆਉ ਭਗਤ ਪ੍ਰਾਹੁਣਿਆਂ ਦੀ ਹੋਣ ਲੱਗੀ, ਸੇਵਾ ਗੁਰੂ ਦੀ ਨਾ ਵਿੱਚ ਨਸੀਬ ਭਾਈ ।

ਰਾਤ ਗੁਜਰ ਗਈ ਫੇਰ ਮਸਤੀਆਂ ‘ਚ, ਆਇਆ ਭੋਗ ਦਾ ਸਮਾਂ ਕਰੀਬ ਭਾਈ ।
ਹੁਕਮ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਪਾਠੀ ਨੂੰ ਆਣ ਹੋਇਆ, ਭੋਗ ਲੇਟ ਕਰੋ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਹੋਰ ਭਾਈ ।

ਸਾਡੇ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਨਹਾ ਕੇ ਆ ਰਹੇ ਨੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਰਨੈ ਗੁਰਾਂ ਨੂੰ ਚੌਰ ਭਾਈ ।
ਬੜੀ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਚੌਰ ਨੂੰ ਫੜ੍ਹ ਦਾਰ ਜੀ, ਹੋਣ ਲੱਗੇ ਨੇ ਗੁਰਾਂ ਤੋਂ ਕੁਰਬਾਨ ਭਾਈ ।

ਕੀ ਫੁਰਮਾਇਆ ਗੁਰਾਂ, ਗੁਰ ਉਪਦੇਸ਼ ਕੀ ਏ?, ਭੋਰਾ ਕੀਤਾ ਨਾ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਧਿਆਨ ਭਾਈ ।
ਮਾਇਆ ਦੇਖ ‘ਗ੍ਰੰਥੀ’ ਤੇ ‘ਰਾਗੀਆਂ’ ਨੇ, ਕੀਤੀ ਫੋਕੀ ਵਡਿਆਈ ਗੁਰੂ ਦੇ ਹਜੂਰ ਭਾਈ ।

ਡਿਗਰੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਪੱਕੇ ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਦੀ, ਜਲ ਕੀ ਮੱਛਲੀ ਚੜ੍ਹਾ ਦਿੱਤੀ ਖਜੂਰ ਭਾਈ ।
ਪਇਆ ਭੋਗ ਤਾਂ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਦੌਰ ਚੱਲੇ, ਤਲਿਆ ਹੋਇਆ ਨਾਲ ਕਬਾਬ ਭਾਈ ।

ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਸਰੂਰ ਦੋ ਘੁੱਟ ਅੰਦਰ, ਸਮਝਣ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਨਵਾਬ ਭਾਈ ।
ਗਲਾਸੀਆਂ ਖੜਕੀਆਂ, ਫਿਰ ਹੋਏ ਝੱਲੇ, ਖਾਧ੍ਹਾ ਥੋੜ੍ਹਾ, ਕੀਤਾ ਜਿਆਦਾ ਖਰਾਬ ਭਾਈ ।

ਇਉਂ ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਭੋਗ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਮਨਾਈ, ਚੱਲੇ ਦਾਰੂ ਦੇ ਸਤਲੁਜ ਝਨਾਬ ਭਾਈ ।
ਕਿਸੇ ਦੀ ਪੱਗ ਰੁਲੇ, ਕਿਸੇ ਦੇ (ਕੇਸ) ਵਾਲ ਖੁੱਲ੍ਹੇ, ਬੱਲੇ ਬੱਲੇ ਹੋ ਗਈ ਇਉਂ ਸਾਰੇ ਜਨਾਬ ਭਾਈ ।